Vanochtend om 8:00 uur op pad naar Willem, hij heeft de afgelopen nacht goed geslapen en is redelijk wakker. De verpleegster doet haar controle' s en medicijnen worden via zijn infuus toegediend.
Rond 9:00 komt de radioloog binnen gereden met het echo apparaat ..... spannend !
Met pijn en moeite word de pleister over zijn operatiewond losgemaakt en ingesmeerd met de gel. Op het beeld zie je van alles maar voor een leek is er niks van te maken. Ik probeer aan de gezichtsuitdrukkingen op het gezicht van de Dr. iets te herleiden maar zonder resultaat.
Er word nog een Dr. opgetrommeld die (nog steeds zonder gezichtsuitdrukkingen) met elkaar mompelen.
Dan komt er een oudere man binnen die ik herken van een foto bij de ingang van de IC met de naam Prof.Dr. van Vught. Het zint me totaal niet dat er zoveel geleerdheid bij moet komen voor een echo.
Na 10 min. vertrekken ze allemaal weer mompelend en doen geen uitspraken over hetgeen ze gezien hebben, er moet nl. nog een thoraxfoto gemaakt worden en er moeten eerst nog lab. uitslagen binnenkomen.
Daarna zal de nefroloog tekst en uitleg komen geven.
Hetgeen ik al vermoed wordt bevestigd, het ziet er niet goed uit. Op een of andere manier komt het bloed dat de nier ingaat gedeeltelijk terug waardoor de nier niet goed doorbloed wordt.
Ze stellen voor om d.m.v. een CT scan te kijken of er uberhaupt iets wordt opgenomen in de nier d.m.v. radio actief spul in te spuiten waardoor je de doorbloeding in kaart kunt brengen. Daarvoor moeten we wel via de tunnel naar het AZU.
De Intencivist ( IC baas ) vindt dat het noodzakelijk is om Willem vooraf te intuberen omdat zijn ademhaling niet goed gaat.
Op de thorax hebben ze gezien dat hij veel vocht in zijn longen heeft door de grote hoeveelheid vocht die ze hebben toegediend om de nier op gang te krijgen.
Daardoor heeft hij moeite met ademen en kost veel energie.
De nefroloog blaast uiteindelijk het hele circus af om naar de overkant te gaan omdat hij denkt dat de kans dat de nier nog enigzins te redden is minimaal is en dat de verhuizing een te zware belasting is voor Willem. Voorstel is om hem naar de OK te brengen dan kunnen ze meteen zien of de nier nog wat doet en zo niet kunnen ze hem direct verwijderen.
Inmiddels zijn Lars,Margot, Flip en Fransje ook hier en zijn al bij Charlotte geweest die lag te slapen.
Op het moment dat ik het slechte nieuws hoorde was een ander arts al bij Charlotte om haar in te lichten. Wel erg fijn als je er zo tussen in staat, en niet op twee plaatsen kunt zijn.
Uiteindelijk is Willem naar de OK gegaan en wat het vermoeden was werd daar bevestigd, de nier was niet meer doorbloed en al aan het zwellen. Hij is dan ook meteen weer eruit gehaald.
Onvoorstelbaar dat er in anderhalf jaar tijd 2 x een relatie transplantatie naar de klote gaat. En geloof me het heeft hier heel wat teweeg gebracht. Dit is nl. nog nooit voor gekomen!
Voor een ziekenhuis als het UMC is het niet echt positief op hun CV. Ze gaan dan ook alles uit de kast trekken om achter de oorzaak te komen.
Ze zijn enorm gefrustreerd dat het nu weer fout is gegaan en ze gewoon niet weten wat de oorzaak is.
Op het moment ligt Willem weer terug op de IC en zal de komende dagen aan de beademing blijven en in slaap worden gehouden totdat er genoeg vocht uit zijn longen is zodat hij zelf weer kan ademhalen.
En dan zijn we weer terug bij af ! Hoeveel ellende kun je hebben in 24 uur tijd ...
Charlotte maakt het redelijk goed, slaapt nog heel veel en is af en toe nog misselijk van de narcose en morfine.
Dus de komende dagen is het vooral herstellen en verwerken van opnieuw een enorme domper.
Daarna gaan we verder kijken voor wat betreft de toekomst.
Het is wel echt heel fijn dat er zo enorm word meegeleefd, en ben blij dat ik jullie op de hoogte kan houden via deze blog.
De komende dagen zijn we nog niet toe aan bezoek, Charlotte voelt zich nog niet lekker genoeg en Willem ligt de komende dagen nog op de IC.
