Eindelijk, het is zover, we mogen naar huis. Vannacht heeft WIllem al in het RonaldMacDonald huis geslapen omdat het waarschijnlijk zijn laatste dag zou zijn. WJ heeft geen oog dicht gedaan en ik heb als een blok geslapen...
Om 7.30 uur waren we weer terug in het ziekenhuis, alsof we niet weg zijn geweest. Bloed prikken, plasjes doen en dan lang wachten tot de nefroloog ons kwam opzoeken.
Alles is weer terug bij het oude...een ervaring rijker en een illusie armer!
Maar we komen er weer aan....
De mannen moeten nog wel op kracht komen, zien allebei erg bleekjes en zijn erg verzwakt. Met veel rust en goed eten moet dat weer langzaam opgebouwd worden.
We hebben inmiddels afscheid genomen van de verpleging en andere medewerkers die ons de afgelopen weken super hebben verzorgd en ook afscheid genomen van de familie Fitters die we de afgelopen weken hier veel hebben gezien en gesproken.
De kamer is al leeg nu nog vlug ff met de bezem door de kamer in het RmcD en dan richting huis.
X Charlotte
