"Let op, vandaag 10 februari 2009 wordt JOUW DAG" dit waren mijn eerste woorden vanochtend bij het opstaan. Eerst nog ff door een bak ellende en daarna gaat het écht beginnen.
Allereerst was er weer een hoop kramp wat werd verholpen met een klisma; probleem opgelost! Daarna kwam ze zuid-afrikaanse dokter op haar beste zuid-afrikaans Willem controleren, hij keek me aan zo van "waar heeft dat mens het over". Mooi man dat taaltje en goed te volgen. Wat hij wel begreep was dat de blaaskatheder er per direkt uit kon; probleem opgelost!
Ze bracht direkt een nieuwe infuus in zijn hand aan en het infuus in de hals werd verwijderd; probleem opgelost (verplaatst). Je zag hem opbloeien.
Ff lekker wassen en een schoon bedje en hij werd weer een beetje het menneke. WJ was intussen uitgerust en gedoucht in de familiekamer aan het uitpuffen. Hij loopt hier rond als een (aangeschoten) kievit. Ik denk dat ze medelijden met hem hadden want ondanks een flinke wachtlijst was er een kamer in het Ronald McDonald huis; probleem opgelost!
Terwijl Willem een uurtje "les" kreeg zijn we ingecheckt en het is toch wel erg fijn daar. Grote woonkamer met openhaard, lekkere Jan des Bouvrie keuken, wasmachine, drogers, keuken, heerlijke slaapkamer met flatscreen. WJ heeft zijn rustoord gevonden voor de komende week, ik slaap nog ff op het klapbedje naast Willem. Toen we terug kwamen lag er een ander kind in bed; helemaal opgelapt en tot 2x toe al zelf naar het toilet gelopen. Nou snap ik hoe moeders zich moeten voelen die de eerste stapjes van hun kindjes hebben gemist! Hij wilde zowaar in een rolstoel naar beneden. Helemaal trots loop je dan met je kind te paraderen en beneden kon WJ zijn ogen niet geloven toen hij kwam binnenlopen (lees schuifelen). Na 15 min waren ze allebei bekaf en ging het richting kamer. Romantisch diner voor 2 in in de lokale kantine WJ moest even op krachtten komen om de oversteek naar het RMD te maken (150m). Uiteindelijk was het 20.30 uur voor beide mannen onder de wol waren.
Helaas blijft het slechte nieuws ons achtervolgen, Fransje wordt morgen aan haar oog geopereed, haar netvlies heeft voor de verandering losgelaten, zet 'm op Mam!
Nu ren ik nog even vlug naar de familiekamer hier om een bakkie te doen met een welbekende familie uit Nuenen, die hebben morgen een zware operatie voor de rug en kunnen wel wat afleiding gebruiken.
X Charlotte
Allereerst was er weer een hoop kramp wat werd verholpen met een klisma; probleem opgelost! Daarna kwam ze zuid-afrikaanse dokter op haar beste zuid-afrikaans Willem controleren, hij keek me aan zo van "waar heeft dat mens het over". Mooi man dat taaltje en goed te volgen. Wat hij wel begreep was dat de blaaskatheder er per direkt uit kon; probleem opgelost!
Ze bracht direkt een nieuwe infuus in zijn hand aan en het infuus in de hals werd verwijderd; probleem opgelost (verplaatst). Je zag hem opbloeien.
Ff lekker wassen en een schoon bedje en hij werd weer een beetje het menneke. WJ was intussen uitgerust en gedoucht in de familiekamer aan het uitpuffen. Hij loopt hier rond als een (aangeschoten) kievit. Ik denk dat ze medelijden met hem hadden want ondanks een flinke wachtlijst was er een kamer in het Ronald McDonald huis; probleem opgelost!
Terwijl Willem een uurtje "les" kreeg zijn we ingecheckt en het is toch wel erg fijn daar. Grote woonkamer met openhaard, lekkere Jan des Bouvrie keuken, wasmachine, drogers, keuken, heerlijke slaapkamer met flatscreen. WJ heeft zijn rustoord gevonden voor de komende week, ik slaap nog ff op het klapbedje naast Willem. Toen we terug kwamen lag er een ander kind in bed; helemaal opgelapt en tot 2x toe al zelf naar het toilet gelopen. Nou snap ik hoe moeders zich moeten voelen die de eerste stapjes van hun kindjes hebben gemist! Hij wilde zowaar in een rolstoel naar beneden. Helemaal trots loop je dan met je kind te paraderen en beneden kon WJ zijn ogen niet geloven toen hij kwam binnenlopen (lees schuifelen). Na 15 min waren ze allebei bekaf en ging het richting kamer. Romantisch diner voor 2 in in de lokale kantine WJ moest even op krachtten komen om de oversteek naar het RMD te maken (150m). Uiteindelijk was het 20.30 uur voor beide mannen onder de wol waren.
Helaas blijft het slechte nieuws ons achtervolgen, Fransje wordt morgen aan haar oog geopereed, haar netvlies heeft voor de verandering losgelaten, zet 'm op Mam!
Nu ren ik nog even vlug naar de familiekamer hier om een bakkie te doen met een welbekende familie uit Nuenen, die hebben morgen een zware operatie voor de rug en kunnen wel wat afleiding gebruiken.
X Charlotte
